CIRCLE-24 recommends: Sacha KOULITCHOV - the Netherlands

CIRCLE-24 recommends:Sacha KOULITCHOV Sacha Koulitchov - the Netherlands 
(1950, Leningrad, USSR)

An exhibition of manipulated photography
Thursday 22 December - Saturday 28 January 1994

Sacha Koulitchov is an artist who was born and studied in Leningrad. For the last 17 years he has lived in France and the Netherlands.

Photography has become an important part of Sacha Koulitchov's research into individualisation and becoming oneself. "People live superficially but the possibility of the spirit is infinite. Experience and depth lie redundant in the unconscious. There is an enormous black hole. We only see the outside, not the inner world. What fascinates me is the meaning of individuality, the meaning of self."

His portraits are based on the interaction between people. "It is a research of relationships, the fact that people are more preoccupied with others than with themselves. Society teaches people to co-operate within a group, never with an individual. The system is based on collective responsibility, as if everything individual is wrong. Each person is unique, is his own party. The group oppresses the individual, that is the issue. I am not a reactionary, being reactionary is connected to belonging to a group because a group is not engaged with the individual, but wants to maintain itsef, just like a herd.Ó Sacha believes in freeing others by leaving them alone. ÒAt the moment someone demands freedom, he can give freedom. The other person is taboo, which means he is inaccessible, and that is exactly what I want him to be."

"My work is both a question and the visual formulation of the question. I am not allowed to provide an answer. I have answers for myself, but for the outside world I have to be careful not to become didactic. As soon as I include answers, I deprive individuals looking at my work of their own liberty and of the questions and answers that my work brings about. I give them absolute freedom, even to misinterpret me."

Sacha's work has been exhibited in museums and art centres in Russia, France, Belgium, Great Britain, USA and the Netherlands. He has featured in television art programmes, media publications and his works are included in some important and private art collections.

Sacha is a Russian artist who came to Holland via France and has now been living in the Netherlands for 17 years. 

Exhibitions :
1972 Underground exhibition as Sterligov student, Leningrad, USSR
1976 Maison de Crillon, Murs, Provence, France
1977 Gallery 84, Rousillon, Provence, France
1978 Gallery Martel, Tilburg, Holland
1979 Gallery Art Yo Miuri, Paris, France
1980 Maison de Crillon, Murs, Provence, France
1981 Gallery 32, Lyon, France
1982 Philips Cultural Centre, Eindhoven, Holland
1982 Participation in International Prize for Art, Knokke-Heist, Belgium
1982 Gallery 32, Lyon, France
1983 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland
1984 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland
1985 International Art Fair, London, England
1985 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland
1986 Gallery Jean & Rodney, Breda, Holland
1986 Anita Shaw Fine Art Gallery, Union Depot, St. Paul, Minnesota, USA
1987 Christie’s Fine Art of Amsterdam, May 21st Auction, Holland
1987 Anita Shaw Fine Art Gallery, Union Depot, St. Paul, Minnesota, USA
1987 Gallery Cheiron ,Rosmalen, Holland
1987 Gallerie Lambert, Valkenswaard, Holland
1987 Galerie Het Weefhuis, Nuenen, Holland
1987 Galerie Lamber, Valkenswaard, Holland
1987 Galerie Vandaag, Antwerp, Belgium
1991 Factory Ford Noks, presentation and discussion ‘The New Russian Icons’
1991 A & A Gallery, Hasselt, Belgium
1992 Peninsula, Eindhoven, Holland
1992 Loerakker Galerie, Amsterdam, Holland
1994 Galerie 24, Antwerp, Belgium
1994 Galerie Loerakker, Amsterdam, Holland

---

PRICE LIST SACHA KOULITCHOV exhibition Galerie 24, March 1994
1. 1985 29,5x19,3 cm. painted $ 665,-
2. 1985 17,0x11,2 $ 445,-
3. 1985 12,0x17,7 $ 335,-
4. 1983 17,7x11,5 $ 335,-
5. 1984 17,7x12,7 $ 695,- sold to Drukkerij Veenman
6. 1986 17,7x16,4 $ 665,-
7. 1983 11,2x17,3 $ 335,-
8. 1983 11,3x17,2 $ 335,-
9. 1983 12,5x17,7 $ 335,-
10. 1985 19,3x29,5 painted $ 665,-
11. 1993 18,3x19,7 ,, $ 665,-
12. 1985 22,9x15,1 ,, $ 555,-
13. 1985 29,7x19,6 ,, $ 555,-
14. 1992 18,0x17,9 $ 335,--
15. 1994 171x121 porcupine $ 1.890,-
16. 1994 171x121,5 orange $ 1.890,-
17. 1993 123x123 scatttered photo $ 2.220,-
18. 1994 171x124 black couple $ 3.335,-
19. 1994 171x124 black woman $ 3.335,-
20. 1984 124x215 frog $ 1.890,-
21. 1993 123x123 face $ 2.220,-

---

SACHA KOULITCHOV, interview December 1993, by  Robert Schilder, Circle 24 R.: Where were you born and where did you follow your training? S.: In Leningrad R.: Did you have photography at school? S.: No, I have taught this myself, with help from friends, like you. R.: You are working here in Eindhoven for 17 years now? S.: Not only here, but also in France R.: What is this story about France? S.: First I was living in France and than I came to Holland because I was a political fugitive. My papers went via France. R.: Did you stay there together with your parents? S.: No, I was very conscious to go to France, because I wanted to grow and I did not have anymore space in Russia. R.: So, you were 26 years old and thought I am going to the West? S.: In those days that was still possible. R.: Do you see yourself as a photographer? S.: I think that I as an artist am working in a very different way. In economical terms, a photographer does what the market wants, and in my vision the artist stipulates the market. He divines what the market should like. R.: That is an important difference. S. Yes, absolutely, but as you know a lot of artists have a very nice life because they follow the market. But for me this is very essential, that's why I have done an economical research on which I refer in my own way. R.: You said, that you don' t want to be a photographer, is this just because you don't want to follow the market? S.: Yes photography is a conception. If you say that you are a photographer, that has consequences, I say no, I'm an artist who uses photography as a means. R.: Can you explain why you use photography? S.: For that you don't have to search too hard, a small example is this portrait of Hitler. This is a portrait that no artist can achieve. Genuineness of this is the admost power a photograph can radiate. R.: Although it is not even a real photograph. S.: Exactly, but my photographs are also manipulated. R.: I don't see any connection. S.: Not really, but photography is a manipulative medium anyway. Each photographer has his own style, his own manipulation. Especially black and white I find very fascinating. Later on in color, but now in black and white. This has become a very important part of the research on which I'm working now. R.: Did you use photography in the past as a research for your paintings? S.: No, I used photography to work with a model. All kinds of poses. And at a certain moment this grew very fast as an artmedium. That's why I did not exhibit anything for years. Now I have found a way to use the startingpoint in the best characteristic way possible. I have heard for a long time that my photographs are beautiful, but that is not my intention. For me beautiful is not the criterion. R.: Are you inspired by the photographs of Nathan Farb? S.: I used them for my Russian research, because I did not have a chance to photograph Russian people myself. By coincidence it was he, it is the way in which he has photographed people without all this garbage around. R.: So, you don't think he has inspired you, I'm not aloud to say so. S.: No, he did not inspire me at all, I saw that book by coincidence, when I had already progressed quite far with the Russian research and I just could use these photographs at that moment. R.: Now you use people from the West and alienate them in your own way. S.: This is not alienation. Alienation is a cliche. Artists do that for a long time. This is a research from an artist who also thinks. It doesn't matter which photograph I use; I could also use the photograph of Hitler. If you should give me a photograph, I could use that one. Important is the result, the clarity. R.: What do you think if you put a line through a painting of Picasso? S.: I don't need it, but if I would do so, it would be my piece of art. They could do the same with my work. Multiplication in the art world. R.: Is your work not a reaction, not only on Russia but also on the West? S.: No, I have been busy for the last 10 years only with research, so not a reaction. The Russian research was about a culture of 1000 years old and now has become a historical tragedy. I have discovered that Russia has fallen not because of ideological reasons but purely by economical reasons. I realized that economy has become ideology. No party-ideology like in Holland but an economical ideology. This research is finished. My theme now is about individualization and becoming one's self and it is based on putting the question about this special self as accurately and clearly as possible. This is a research on the current process in the West, not everywhere in the West, but mainly in a number of countries in Western Europe. Also in the European part of Russia. In the U.S.A. it is quite different. The Americans are now involved with the collectivism. This is the responsibility of Clinton. For me Reagan was individualization, the I-economy. Now it is the we-economy. In Europe it is a different process, on which I concentrate. This research is about becoming one's self, so the post-individualization process. Who am I, what is self, how do I deal with this and what is the contribution of this historical process to collectivism. With this individualization you won't have to deal with tirans like Hitler, Stalin, Mussolini, Croats, neo-right, neo-left. Each person becomes a party with his own religion. Each person lives in his own world. But the community teaches people to coop with the group, but never with the individual. Christianity was always based on individual contact with God, but always in a community, pray together, sing together, building churches together. Everything what is individual, is wrong. This system is based on collective responsibility. Each person is unique, is his own way. My research aims at the individual person, what fascinates me is the meaning of individualization, the meaning of one's self. Most people don't have any access to themselves. People live superficially. While the possibility of the spirit is infinite. Experience and depth are not being used, but remain in the unconscious and therefore are inaccessible. There is an enormous black hole. We only see the outside world, but not the inner. The black hole is the unapproachableness of the other and its meaning. These portraits are based on people's interaction. It is a research for relationship, based on the interaction between people. Especially women. People are more occupied with other people instead of themselves. And I say, stop this leave the other alone. At last the other one has nothing to offer, it is just a piece of clothing and hair. Give the other freedom by not touching him. At the moment he demands freedom, he can give freedom. The other is taboo, so unapproachable and I want to keep it this way. The moment the other becomes taboo he gets some kind of mystic, you should not touch this. Give the other freedom to be himself and keep distance of him. Behind this is a very profound thought. I have figured this out so nicely. It is not only the pressure of the spirit of the time, it is the pressure of the economy. Economy is very important, everything needs to be structured economically. In the West human being is autonomous. For a man this is very normal but also a woman needs to have her own, money. This I find an absolute must an absolute condition for the autonomous human being. At the moment you don't have your own money, but for you have inherited or your husband is working, you always lose some of your freedom. You can say that people with an unemployment dole, or a woman who is a housewife never feels autonomous but dependent of others. R.: So it is about to be interdependent? Dependent on the group or on someone else. The power of this thesis is that the autonomous human being buys his freedom from the group, by autonomous economy. S.: Individualization, becoming one's self is only possible in a post-affluent society. Economy is buying refrigerators. The joy is in quality and becoming one's self. The problems of the third world countries is not about eating a sandwich, it is about transforming a state in a healthy economy. They should make a state that protects the rights of the people, very simple.> You are walking down the street and if you are robbed, you will get help from the police. But in Russia you will be abused again by the police, so as a human being you are nothing in Russia. So this is the difference of a historical process. Here the people are very good for the economy, but economy can also pursue individualization. You buy individualization from the group, but you redempt it. By economical effort of yourself you will also contribute to economy. R.: How do you think that this will go on in the future? S.: More individualization and I think that we will succeed. It is a necessity. But people will make mistakes. So this will cause delay. Like in Germany with Hitler, thanks to this failure, it is now a different Germany. So people will always make mistakes. It is very important that people learn from this. The 20e century was a century with an effort for a collective happiness, this failed and for the better. To be honest just 9 countries, which know prosperity in the way, we are talking about. How many countries in the world do you think there are, Robert? 170, 180? R.: I think it is a mess. S.: No, it all comes together, everything is clear. R.: Don't you think we are destroying ourselves? S.: Yes, but that is characteristic for a group. The group oppresses the individual, that is the issue. Being reactionary belongs to a group. Because a group is not engaged with the human being, but wants to maintain itself as a herd. Only an affluent society discovers the value of an individual. Look at Holland in the fifties, was it about the individual? No it was about building up. R.: But in the sixties it was. S.: No, at that time the individual was resisting the group. Not just the hippie what is a trend now again was reactionary, they had to form a group because the pressure of the group was so strong, the he as an individual would be destroyed. That's why a lot of Dutch artists went to Paris. It was not possible to persevere. It was a lousy country with bourgeois and narrow ideals and the hippies were a group against a group. Holland has shown the possibilities of assimilation, renewals. R.: Was that in the time you came here? S.: No, I came in 1977 to Holland. I'm looking for the ultimate quality. Quality really is an obsession, that is the reason Robert that I did not show my photographs for years. Although already then my photographs were bought by the community. For me the important thing is quality as a formal statement within the creative aspect I'm working with. My research is not science; it visualizes itself as an art process, plastic art. I'm not a scientist who publishes a book afterwards. Visual arts are at the same time a question and the formulation, is a visual formulation. R.: Your research is also the question and the visual formulation. S.: I may not have an answer, I have answers for myself. But for the outside world I have to be careful that it will not become didactical, so that the answers will not be given. On this I have thought very hard and discussed it with different people. At the moment I include answers, I deprive other people who are looking of their liberty and of their questions and answers that are brought about. I give them the absolute freedom even to misinterpret me. R.: So by the quality of your technique, you want to put the question as clear as possible. S. Yes, absolutely. But accuracy also in a way of thinking. So the quality of thinking is as important as in photography. R.: So apart of the research was also for the quality inside photography. S.: Yes, because photography is so two dimensional, I was looking for a substance, that could bring the inner quality of photography to the surface. I love thousands grades of grey and now afterwards we see that they have got the quality. So we did succeed partly after all. The fascinating aspect of this exhibition is to pursue this direction to the ultimate. R.: In the same time you have this exhibition of your photographs, you also have an exhibition of your paintings? Is there some kind of connection? S.: Rather not. R.: In the research there is? S.: Yes, in the research there is exactly the same question. But painting is an art with his very own question; it has nothing to do with photography. I'm now in an in between stage. I have to make a separation very carefully. It used to be difficult, but I have discovered painting again, so I have a little faith. R.: I think I better write it all down first. --- interview Sacha in het nederlands: SACHA KOULITCHOV, interview december 1993 afgenomen door Robert Schilder Galerie 24 R.: Waar ben je geboren en waar heb je je opleiding gevolgd?S.: In LeningradR.: Hadden jullie daar fotografie op school? S.: Nee, dat heb ik mezelf aangeleerd met behulp van kennisen, zoals van jou.R.: Je werkt al 17 jaar hier in Eindhoven? S.: Niet alleen hier maar ook in Frankrijk. R.: Hoe zit dat met Frankrijk? S.: Ik heb eerst in Frankrijk gewoond en toen ben ik naar Nederland gekomen omdat ik een politiek vluchting was. Mijn papieren liepen via Frankrijk. R.: Was je daar samen met je ouders? S.: Nee, ik ben heel bewust naar Frankrijk gegaan want ik wilde groeien en ik had geen ruimte meer in Dus je was 26 en je dacht ik ga naar het westen. S.: Dat was toen nog mogelijk. R.: Zie je jezelf als fotograaf? S.: Ik vind dat ik als kunstenaar heel anders bezig ben. In economische termen gesproken doet de fotograaf wat de markt wil en in mijn visie bepaalt de kunstenaar de markt. Hij bepaalt wat de markt goed moet vinden. R.: Dat is een belangrijk onderscheid.S.: Ja absoluut, maar je weet dat heel veel kunstenaars ook achter de markt aanlopen en daardoor een heel mooi leven hebben. Maar voor mij is het heel essentieel en daarom heb ik een economisch onderzoek gedaan waaraan ik op mijn manier refereer.R.: Je zei dat je geen fotograaf wil zijn, is dat alleen omdat je niet wilt doen wat de markt wil? S.: Ja, fotograaf zijn is een begrip. Als je zegt dat je fotograaf bent, heeft dat konsekwenties. Ik zeg nee, ik ben een beeldend kunstenaar die fotografie als middel gebruikt. R.: Zou je kunnen uitleggen waarom je fotografie gebruikt? S.: Je hoeft niet ver te zoeken, een klein voorbeeld is dit portret van Hitler. Het is een portret wat geen enkel Xe kunstenaar kan bereiken. De echtheid hiervan is de meest grote kracht die een foto kan uitstralen. R.: Terwijl het niet eens een echte foto is. S.: Precies, maar mijn foto's zijn ook gemanipuleerd. R.: Daar zit toch geen verband in? S.: Niet direkt, maar fotografie is zo wie zo een manipulatief medium. Elke fotograaf heeft een eigen stijl, een eigen manipulatie. Vooral zwart-wit vind ik heel fascinerend. Later in kleur maar nu in zwart wit. Dit is een heel belangrijk deel geworden van het onderzoek wat ik nu doe. R.: Heb je vroeger fotografie gebruikt om onderzoek te doen voor je schilderijen? S.: Nee vroeger heb ik fotografie gebruikt om naar een model te werken. Alle soorten houdingen. En op een gegeven moment is dit heel snel gegroeid als kunstmedium. Daarom heb ik jaren niets tentoongesteld. Ik heb nu een manier ontdekt om het uitgangspunt op een zo karakteristiek mogelijke manier te gebruiken. Ik heb al lang gehoord dat ik mooie foto's maak, dat is niet mijn bedoeling. Voor mij is mooi geen kriterium. R.: Ben je ge”nspireerd door de foto's van Nathan Farb? S.: Die heb ik gebruikt voor mijn Russisch onderzoek, omdat ik zelf geen kans had Russen te fotograferen. Toevallig is hij het geworden. Het gaan om hoe hij mensen heeft gefotografeerd, niet zoveel rotzooi eromheen. R.: Je vindt dus niet dat hij jou heeft ge•nspireerd? Mag ik dat niet zeggen? S.: Nee hij heeft mij helemaal niet geïnspireerd, ik ben dat boek tegengekomen toen ik heel ver was met het Russische onderzoek en deze foto's kon ik op dat moment gebruiken. R.: Nou ga je mensen uit het Westen nemen en die op jouw manier vervreemden? S.: Dit is geen vervreemden, vervreemden is een cliché. Dat doen kunstenaars al lang. Dit is een onderzoek van een beeldend kunstenaar, die tegelijk nadenkt. S.: Het maakt niet uit welke foto's ik gebruik, ik zou ook die foto van Hitler kunnen gebruiken. Zou jij mij een foto geven, dan zou ik die kunnen gebruiken. Belangrijk is het resultaat, de helderheid. R.: Wat vind je ervan als je door een schilderij van Picasso een streep zou zetten? S.: Ik heb het niet nodig, maar als ik dat zou doen zou het mijn kunstwerk worden. Hetzelfde kunnen ze met mijn werk doen. Voortplanting in de kunstwereld. R.: Is jouw werk niet een reaktie, niet alleen op Rusland maar ook op het Westen?S.: Nee, ik ben de laatste 10 jaar alleen met onderzoek bezig, dus geen reaktie. Het Russische onderzoek ging over een cultuur die 1 3000 jaar oud is en nu in een historische tragedie is beland. Ik heb ontdekt dat Rusland is omgevallen niet door ideologische redenen maar puur door economische redenen. Ik heb gezien dat economie, ideologie is geworden. Geen partij-ideologie zoals in Nederland maar een economische ideologie. Dit onderzoek is afgelopen. Mijn thema nu gaat over individualisatie en zelfwording en is gebaseerd op het zo nauwkeurig en helder mogelijk de vraag stellen over deze bijzondere zelf. Dit is een onderzoek naar het proces wat zich nu afspeelt in het Westen, niet overal in het Westen, maar hoofdzakelijk in een aantal landen in West Europa. Ook in het Europese deel van Rusland. In Amerika is het heel anders. De Amerikanen zijn nu bezig met collectivisme. Dit is de verantwoordelijkheid van Clinton . Reagan was voor mij individualisatie, de ik-economie. Nu is het de wij-economie. In Europa is het een ander proces waar ik me op concentreer. Dit onderzoek gaat over zelfwording, dus het post-individualisatieproces. Wie ben ik, wat is zelf hoe ga ik hier mee om en wat is de bijdrage van dit historische proces aan het collectivisme? Bij deze individualisatie zal je nooit last krijgen van tirannen, Hitler, Stalin, Mussolini,Kroaten, neo-rechts, neo-links. Elk mens wordt een partij, met een eigen religie. Elk mens leeft in zijn eigen wereld. Maar de maatschappij leert mensen om te gaan met de groep, maar nooit met het individu. Het Christendom was altijd gebaseerd op individueel contact met God, maar altijd in gemeenschap, samen bidden, zingen, samen kerk ouwen. Alles wat individueel is, is uit den boze. Dit stelsel is gebaseerd op collectieve verantwoordelijkheid. Elk mens is uniek, is zijn eigen partij. Mijn onderzoek richt zich op de mens zelf, wat mij enorm boeit is de betekenis van individualiteit, de betekenis van jezelf. De meeste mensen hebben geen toegang tot zichzelf. De mens leeft oppervlakkig. Terwijl de mogelijkheid van de geest oneindig is. Ervaring en diepte worden niet benut, maar blijven in het onbewuste en zijn daardoor ontoegankelijk. Er is een enorm zwart gat. We zien alleen de buitenwereld, maar niet het innerlijk. Het zwarte gat is de ontoegankelijkheid van de ander en de betekenis daarvan. Deze portretten zijn gebaseerd op omgang van de mensen met elkaar. Het is een relatie -onderzoek, gebaseerd op dat mensen altijd met elkaar bezig zijn. Vooral vrouwen. De mens is meer bezig met anderen dan met zichzelf. En ik zeg, houdt er mee op, laat de ander met rust. Uiteindelijk heeft de ander ons niets meer te bieden, het is gewoon een stuk kleding en de haren. Geef die ander vrijheid door hem niet aan te raken. Op het moment dat hij vrijheid opeist, kan hij vrijheid schenken. De andere mens is taboe, dus ontoegankelijk voor de ander en dit wil ik zo laten. Op het moment dat die ander taboe wordt krijgt hij een mistiek, daar moet je nooit aankomen. Geef die ander vrijheid om zichzelf te zijn en neem afstand van hem. Hier zit een hele diepe gedachte achter. Ik heb het allemaal zo mooi uitgewerkt. Het is niet alleen de druk van de tijdgeest, het is de druk van de economie. Economie is heel belangrijk, alles moet economisch onderbouwd zijn. In het Westen is de mens autonoom, voor de man is dit heel normaal maar ook de vrouw moet altijd haar eigen geld hebben. Dat vind ik een absolute voorwaarde voor de autonome mens. Op het moment dat het geld niet van jezelf is, maar je hebt het ge‘rfd of je man werkt, ben je altijd een stukje van je vrijheid kwijt. Je kan zeggen dat mensen met een uitkering, of een vrouw die huisvrouw is, zichzelf niet autonoom voelt maar afhankelijk is van anderen. R.: Dus het gaat om afhankelijk van anderen te zijn? S.: Afhankelijk van de groep of van iemand anders. De kracht van de stelling is dat de autonome mens zijn vrijheid koopt van de groep, door autonome economie. Individu _alisatie, zelfwording is alleen mogelijk in een post-welvaartstaat. Economie blijft koelkasten kopen. De vreugde ligt in kwaliteit en zelfwording. De problematiek van 3e wereld landen gaat niet alleen om een broodje eten, het gaat erom van de staat een gezonde economie te maken. Ze moeten een staat maken die de rechten van de mens beschermt gewoon heel simpel. Je loopt op straat en als je wordt beroofd, dan word je door de politie geholpen. Maar in Rusland word je ook nog eens door de politie mishandeld, dus als mens stel je niets voor in Rusland. Dit is dus een verschil van historisch proces. Hier is de mens heel goed voor de economie, maar de economie kan de individualisatie ook voortzetten. Je koopt individualisatie van de groep, je koopt het af. Door e conomische inspanning van jezelf lever je ook bij aan de welvaart. R.: Hoe denk je dat het verder gaat? S.: Meer individualisatie, en ik denk wel dat dat lukt. Het is een noodzaak. Maar de mensen kunnen fouten maken. Waardoor uitstel volgt. Zoals in Duitsland onder Hitler, dankzij die mislukking is het nu een ander Duitsland. Dus mensen maken altijd fouten. Het is heel belangrijk dat mensen hieruit leren. De 20e eeuw was een eeuw met een poging tot kollektief geluk, dat is mislukt en gelukkig maar. Alleen is er een basis gelegd voor de welvaart in een aantal landen, Eigenlijk maar 9 landen, die welvaart kennen waar we over praten. Hoeveel landen denk je dat er in de wereld zijn Robert? 170, 180? R.: Ik denk dat het een zooitje is. S.: Nee alles klopt, alles is helder. R.: Vind jij niet dat we bezig zijn ons zelf te vernietigen? S.: Ja, maar dat is eigen aan een groep. De groep onder drukt het individu, daar gaat het om. Reactionair zijn, zit in de groep. Omdat een groep niet bezig is met de mens, maar zichzelf als een kudde in stand wil houden. Alleen een welvaartstaat ontdekt de waarde van een individu. Kijk naar Nederland. In de jaren 50 ging het toen om het individu? Nee, het ging om de opbouw. R.: Maar in de jaren 60 wel? S.: Nee, toen was het individu in verzet tegen de groep. Niet alleen de hippie, wat nu weer een trend is, was reactionair, zij moesten zich groeperen omdat de druk van de groep zo sterk was dat hij als individu kapot zou gaan. Daardoor zijn toen veel Nederlandse kunstenaars naar Parijs gegaan. Het was hier niet vol te houden. Het was een kut land, met burgerlijke en benauwde idealen en de hippies waren een groep tegenover een groep. Nederland heeft de mogelijkheden getoond van assimileren, vernieuwingen. R.: Was dat in de tijd dat je hier kwam? S.: Nee ik ben in 1977 in Nederland gekomen. Ik zoek het uiterste van kwaliteit. Kwaliteit is gewoon een obsessie, dat is de reden Robert dat ik jaren mijn foto's niet heb getoond. Terwijl toen al mijn foto's werden aangekocht door de gemeente. Het gaat mij om kwaliteit als formeel begrip binnen het beeldend aspect waar ik mee bezig ben. Mijn onderzoek is geen wetenschap, het visualiseert zich als beeldend proces, beeldende kunst. Ik ben geen wetenschapper die daarna een boekje uitgeeft. Beeldende kunst is tevens een vraagstelling en de formulering, is een beeldende formulering. R.: Jouw onderzoek is tevens de vraagstelling én de beeldende formulering? S.: Een antwoord mag ik niet hebben, ik heb antwoorden voor mezelf. Maar naar buiten toe moet ik oppas sen dat het geen didactisch werk is, dat antwoorden niet gegeven worden. Daar heb ik heel goed over nagedacht en over gediscussieerd met verschillende mensen. Op het moment dat ik in mijn werk antwoorden integreer, ontneem ik de vrijheid van andere individuen die kijken en in de vragen en antwoorden die daardoor tot stand komen. Ik geef hen de absolute vrijheid om mij zelfs te mis-interpreteren. Maar door de vraag zo helder mogelijk te formuleren wil ik dit voorkomen. R.: Dus door de kwaliteit van je techniek, wil je de vraag zo helder mogelijk stellen? S.: Ja, absoluut. Maar nauwkeurigheid ook in de vorm van denken. Dus de kwaliteit van het denken is even belangrijk als in de fotografie. R.: Een deel van het onderzoek ging dus ook naar kwaliteit binnen fotografie? S.: Ja, omdat fotografie zo vlak is, zocht ik naar een soort materie die de innerlijke kwaliteit van fotografie naar boven kon halen. Ik houd van duizenden variaties van grijs en nu achteraf zien we dat ze wel die kwaliteit hebben gekregen. Het is dus toch gedeeltelijk gelukt. Het boeiende aan deze tentoonstelling is, deze richting tot in het uiterste door te voeren. R.: In dezelfde tijd dat je de expositie van je foto's hebt, heb je ook een tentoonstelling van je schilderijen. Heeft dat er iets mee te maken? S.: Liefst niet. R.: Onderzoekend wel? S.: Ja, onderzoekend is het precies dezelfde vraagstelling. Maar schilderkunst is kunst die een hele eigen vraagstelling heeft, het heeft niets met fotografie te maken. Ik zit nu net in een tussenperiode. Ik moet heel zorgvuldig een scheiding maken. Vroeger was dit moeilijk, maar ik heb schilderen weer herontdekt, dus ik heb er een beetje vertrouwen in. R.: Ik denk dat we dit eerst allemaal maar eens op gaan schrijven. ALEXANDER KOULITCHOV biography: 1950 born in Leningrad education: Leningrad Art School, Leningrad, USSR, 1961-1968 Art Academy of Leningrad, USSR, Degrees in painting and art history, 1968 - 1974 Expositions: 1972 Underground exposition as Sterligov student, Leningra, USSR 1976 Maison de Crillon, Murs, Provence, France 1977 Gallery 84, Rousillon, Provence, France 1978 Gallery Martel, Tilburg, Holland 1979 Gallery Art Yo Miuri, Paris, France 1980 Maison de Crillon, Murs, Provence, France 1981 Gallery 32, Lyon, France 1982 Philips Cultural Centre, Eindhoven, Holland 1982 participation in International Prize for Art, Knokke-Heist, Belgium 1982 Gallery 32, Lyon, France 1983 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland 1984 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland 1985 International Art Fair, London, England 1985 Gallerie Willy Schoots, Eindhoven, Holland 1986 Gallery Jean & Rodney, Breda, Holland 1986 Anita Shaw Fine Art Gallery, Union Depot, St. Paul, Minnesota, USA 1987 Christie's Fine Art of Amsterdam, May 21st Auction, H olland 1987 Anita Shaw Fine Art Gallery, Union Depot, St. Paul, Minnesota, USA 1987 Gallery Cheiron ,Rosmalen, Holland 1987 Gallerie Lambert, Valkenswaard, Holland 1987 Galerie Het Weefhuis, Nuenen, Holland 1987 Galerie Lamber, Valkenswaard, Holland 1987 Galerie Vandaag, Antwerp, Belgium 1991 Factory Ford Noks, presentation and discussion 'The New Russian Icons' 1991 A & A Gallery, Hasselt, Belgium 1992 Peninsula, Eindhoven, Holland 1992 Loerakker Galerie, Amsterdam, Holland 1994 Galerie 24, Antwerp, Belgium 1994 Galerie Loerakker, Amsterdam, Holland purchases: Ministry of Culture; collection of artist's techniques, Holland Wall Paintings; commissioned by Dick van Hees for private residences, Eindhoven, Holland Royal Talens bv, world famous pro ducer of art-supplies. Philips Corporation Headquarters, Holland Nijmegen Catholic University, Holland Krabbendans Museum, Eindhoven, Holland County of Eindhoven, Holland Prefab Beton, executive office, Holland publications: 1981 Le Journal de la Maison, Daniëlle Pageau 1982 Eindhovens Dagblad, Rob Sanders 1984 Kunst-Info, Cheiron, Amsterdam, Jan Pieter de Kok 1985 Tableau, Vol.8, Nr.3, Amsterdam television features: 1986 Magazine, Group W Cabletelevision, St. Paul, Minnesota, USA 1986 Our Town, Citivision, Continental Cabletelevision, St.Paul, Minnesota, USA paintings hung as special feature at: 1986 Guthrie Theatre, Minneapolis, USA 1986- Minneapolis Jewish Community Center, Minneaplois, Minesota, 1987 USA 1988 County Museum, Los Angeles, USA

SACHA STATENBIJBEL
Galerie 24 8 maart 1995

Alexandre Koulitchov over zijn nieuwste projekt : Het uitgeven van de "Statenbijbel" als kunstwerk. De Statenbijbel, het grootste kunstwerk ooit verschenen in de Nederlandse taal uitgeven door Alexandre Koulitchov Uitgeverij Alexandre Koulitchov heeft het genoegen u het grootste kunstwerk ooit verschenen in de Nederlandse taal te presenteren de "Statenbijbel". Het boek verschijnt ook in een casette en op CD. Waarom is de Statenbijbel kunst. De Statenbijbel is altijd beschouwd als een religieus boek : Gods woord. Ik ze mg , Rembrandt heeft religeuze afbeeldingen gemaakt, maar wij zien Rembrandt niet als een religieus schilder, maar als een autonoom kunstenaar. Als mens heeft Rembrand voor mij geen antwoorden, als beeldend kunstenaar herken ik zijn enorme kwaliteit. Rembrandt was zijn tijd vooruit. Niet door de inhoud, maar door de vorm is de Statenbijbel het begin van het algemeen beschaafd Nederlands en op basis daarvan wil ik klassieke Nederlands defini‘ren. De betekenis van de Statenbijbel is dus voor mij niet religieus. Ik zie het als een kunstwerk van immense kwaliteit en van ongekende hoogte; het is dus literatuur. Als iemand het beschouwd als een religieus boek, houdt dat in dat hij er antwoorden in zoekt; ik doe dat niet. Ik zie geen antwoorden, maar zie het als een cultuurwaarde van een immens hoge kwaliteit. Cultureel gezien vormt het de basis van deze maatschappij.

I Het is ooit begonnen met de bijbel, nu moet het ook afgesloten worden met de bijbel. Ik vind dat met deze uitgave van de Statenbijbel het tijdperk van de bijbel wordt afgesloten. De duidelijk zichtbare wortels, worden wortels onder de grond. Wij bevrijden ons hiermee van de druk van de bijbel; door de tirannie van de bijbel werd de cultuur die er in zit afgeschermd.
Wat ik nu doe is de tirannie wegvegen die er altijd is geweest, zodat we nu de Statenbijbel kunnen lezen als cultuurbrok. Het is een brok cultuur, hetgeen meer is dan literatuur. De Statenbijbel is het begin van het algemeen beschaafd Nederlands. Het taalgebruik is onge‘venaard. Het is de bakermat. De taal is sinds de uitgave in 1637 (17 september) alleen maar gedregradeerd. Door iets er af te halen, wordt tevens iets toegevoegd; door er af te halen dat het begrip bijbel een religieus boek is. De Statenbijbel is een kunstboek. Het taalgebruik is uniek door vorm, inhoud en klank. Zij smelten samen in een ongelofelijke eenheid. Zo iets heb ik nog niet eerder in de Nederlandse literatuur gezien.

Ik heb een vereniging opgericht voor klassiek Nederlands. Deze vereniging heeft 3 doelen:
1.Vaststellen wat klassiek Nederlands is.
2. Op basis van wat is vastgesteld de levende hedendaagse versie daarvan definiëren
3. Over deze ontwikkelingen een tijdschrift uitgeven. Voor Nederlanders is het hun moedertaal en daarom moeilijk om er afstand van te nemen en de vervlakking van de huidige taal ten opzichte van de oude taal te herkennen. Op taalkundig gebied is er altijd sprake van een trend. De trend van de Nederlandse taal in de 20ste eeuw werd gezet door het gesproken woord; deze bepaalde het geschreven woord. Voor het einde van de 19e eeuw was de tendens andersom. Het geschreven woord was de maatstaf voor het gesproken - woord. Omdat ik uit het buitenland kom en Nederlands voor mij de 4e taal is, heb ik de taalvervlakking ontdekt. Deze taal heeft niet meer de diepte en de hoogte van wat ik van andere talen gewend ben. (Russisch,Engels, Frans). Ik begon me te verdiepen in de Nederlandse taal, was op zoek naar de oorsprong, de cultuur van de taal en ontdekte dat de naamvallen weggevallen zijn en de taal vereenvoudigd is. Zo heb ik ook de Statenbijbel ontdekt en zag dat hier de wortels lagen van de Nederlandse taal.
Als beeldend kunstenaar is taal voor mij de verf. Ik wil kunst geen creëren die geen sporen nalaat in onze gemeenschappelijke geschiedenis. Voor mij is de gemeenschap van jou. De bijbel heeft altijd de druk vertegenwoordigd die de gemeenschap heeft op het individu. Ik sta voor het bevrijden van het individu. Elk mens is uniek en is anders dan andere mensen. Antwoorden die voor hem eigen zijn, kunnen alleen uit zijn organisme uit zijn dynamiek komen.
Wij gaan steeds meer het tijdperk in waar elk antwoord voor iemand niet meer geldt voor jou. Elk mens wordt meer een universum. De bijbel houdt juist de druk in stand van de gemeenschap op het individu. Op het moment dat ik tot de bevrijding hiervan over ga, kan het individu de enorme kwaliteit van de Statenbijbel als kunstwerk ontdekken. Hij kan er individueel mee omgaan. (De bijbel als zodanig heeft geen antwoorden.) Door deze bevrijdende handeling sluit ik het christelijke tijdperk definitief af. De wortels van het christendom kunnen wij evenwel niet ontkennen; we komen er allemaal vandaan.
De geschiedenis van de Statenbijbel Tot het begin van de 19e eeuw, voor dat het bijbelgenootschap tot stand kwam, waren alle uitgaven in een soort half gotische letters. Het bijbelgenootschap kwam in ongeveer 1808 tot stand, met als doel de bijbel te verspreiden als heilig boek. In het Engels staat er nog steeds Holy Bible. Wat ik doe ik het "Holy" weghalen. Het is niet heilig, het is juist dogmatisch. In de geschiedenis van de mensheid is "Holy" duivels geworden. In de naam van God werden door de Jezu•ten duizenden mensen verbrand. Bij religiositeit is er veelal sprake van dogmatiek en dat beperkt de vrijheid van mensen. Beeldende kunst confronteert je juist met vrijheid. De Statenbijbel wordt beschouwd als het begin van het algemeen beschaafd Nederlands. Voor die tijd bestonden er in Nederland alleen dialecten. De Statenbijbel heeft, omdat zij in alle delen van Nederland gelezen en herlezen werd eenvormigheid van taal, het Nederlands, tot gevolg gehad. Met mijn uitgave van dit boek, kunnen we een tijdperk afsluiten en vrij gaan nadenken over de toekomst.

---